جمع دوست داشتنی من

مکالمه ی همیشگی من و هورمزد   

- به به آقا هورمزد   

+ به به آقا نرگس!  

- عن آقا 

سر میز  ناهار مشغول لذت بردن از جوجه م بودم   

ایمان :  نرگس کوبیده ت رو بخور 

نمیخام  

به زور یه تیکه برمیداره میاره سمت دهن من  

هورمزد : گوشت قرمز نمیخوره؟    

ایمان  حق به جانب : چرا از امروز میخوره   

کباب رو بیشتر میاره نزدیک  

هورمزد : آآ کن هوا پیما داره میاد   

با نگاه به اطرافیانی ک توجهشون جمع ما بوو به زور یکمشو میخورم  

ایمان در حالی ک از سر میز بلند میشه : هورمزد تا من برمیگردم مجبورش کن کلشو بخوره  

هورمزد هر چهار ثانیه یه بار : نرگس کوبیده ت رو بخور   

پگاه هم با پرسیدن سوال های مختلف سعی  در پرت کردن حواسش داره  

چراغ های بالا سرمون شروع به چشمک زدن میکنه و نورش کم و زیاد میشه 

هورمزد : بیا دیدی به خاطر کوبیده نخوردنت چی داره میشه   ؟ 

واکنشی نشون نمیدم   

هورمزد : نرگس بجنب نگا کن همه ی این وضعیت ب خاطر توعه   

هورمزد با هول : زندگی همه ی آدمای این سالن به تو بستگی داره!   

برق رفت 

هورمزد : دیدی با خودخواهیات چه بلایی سرمون آوردی؟!   

 برق که آمد  پوریا رفت نوه ی عممو بغل کرد آورد 

رفته بود تو رتختکن دالی بازی می کرد با بچه  

چمد دقیقه بعد اومد پگاهو برد 

پگاه می گفت دالی پوریا صدای سرخ پوستا رو در میاورد  

امد بالا سر من با پای بچه میزد به من میگفت : بیا بریم بازی!    

صبحش  داشتن جرقه میزدن ب هم با جوراباشون   

پگاه امده با ذوق پاهاشو میکشه رو فرش 

نگاه می کنم میبینم اصن جوراب نداره :))     

پوریا امد دسشو بزنه با من، سریع سرمو کشیدم عقب    

یه قدم برداشت گروپچک پاش خورد به در باز کمد   

من  :تا تو باشی منو تهدید نکنی